Als er iets is wat Gonneke van Oostrum-Hutter (77) na de dood van haar man wilde voorkomen, was het dit: in een negatieve spiraal belanden. Ze wist ook dat ze daarom zelf op zoek moest naar nieuwe contacten. Ze vertelt hoe ze dat voor elkaar kreeg. Samen met haar dochters, die apetrots zijn op hun actieve moeder.
Bron: Telegraaf, artikel gesponsord door de Rijksoverheid
Actief is Gonneke altijd al geweest. Ze werkte lange tijd in de zorg en de laatste jaren in het bedrijf van haar man, een architect. Hij was tot zijn dood, ruim zeven jaar geleden, bezig met projecten. Toen hij na een kort ziekbed overleed, waren hun dochters wel even bang voor het beruchte zwarte gat waar hun moeder in zou kunnen vallen.
“Ze werkten samen kneiterhard aan het ontwikkelen van een aantal bouwprojecten van onze vader en ineens was hij weg, en zijn levenswerk ook”, vertelt dochter Laura Sintenie (43). “Bovendien moet er heel veel worden geregeld na een overlijden. Een lastige tijd. We maakten ons dus in het begin wel zorgen over hoe het onze moeder zou vergaan.”
Leven opnieuw indelen
Meer dan de helft van de 75-plussers in Nederland voelt zich alleen. Dat zijn meer dan 700.000 ouderen in Nederland. Als we niets doen, zijn er in 2030 meer dan 1 miljoen eenzame ouderen in ons land. Zeker na het overlijden van een partner sluipt de eenzaamheid er bij de achterblijver makkelijk in.
“En nu? Dat was ook het eerste wat ik dacht toen ik alleen achterbleef”, vertelt Gonneke. “Mijn kinderen hebben me geïnspireerd om te ontdekken wat ik zelf wilde, nu ik mijn leven opnieuw moest indelen. Ze zeiden: ‘Papa komt niet terug als je thuisblijft’. En ze hadden gelijk. Ik hield altijd al van wandelen, dus toen ik in de krant las over Stichting Gezond Natuur Wandelen, besloot ik een route mee te lopen in mijn woonplaats Haarlem. Zo kon ik op een laagdrempelige manier nieuwe mensen leren kennen.”
Gratis wandelingen
Stichting Gezond Natuur Wandelen organiseert gratis wandelingen in het groen om sociale contacten en beweging onder ouderen te stimuleren. “Het is heel vrijblijvend; je hoeft je vooraf niet aan te melden, maar kunt gewoon meegaan.” Gonneke zelf raakte zo enthousiast dat ze een halfjaar later al een eigen groep ging begeleiden. Intussen heeft ze er drie, is ze bij een vierde invaller en mag ze zich daarnaast nog gastvrouw in museum De Vishal in Haarlem noemen.
Na haar wekelijkse wandeltochten drinkt Gonneke een kop koffie of luncht ze met de groep. “Het is niet alleen dat uurtje wandelen, we organiseren allerlei leuke dingen met elkaar. Het brengt mij ontzettend veel vreugde en al die lieve mensen die ik heb ontmoet, geven mij een gevoel van saamhorigheid. Het is meer dan alleen een leuke invulling van mijn tijd: het geeft mijn leven structuur en ik heb er een groot netwerk door gekregen. Ik pak dingen aan, omdat ik wil voorkomen dat ik door mijn verdriet in een negatieve spiraal beland. Thuiszitten helpt niet, je moet letterlijk en figuurlijk de drempel over.”
Niet alleen zorgen
Ze probeert leeftijdgenoten te stimuleren om mee te wandelen. “Soms zeggen ze dan dat ze niet kunnen vanwege bepaalde klachten, maar ik heb artrose en twee knieprotheses en loop fantastisch. Door het wandelen blijf ik soepel. We hebben trouwens ook een rollatorwandeling. En als je echt niet kunt wandelen, zijn er nog zo veel andere activiteiten. Kijk eens welke stichtingen er in de buurt iets organiseren of informeer bij het buurthuis naar de activiteiten voor ouderen. Er is van alles: van samen koken tot bioscoopmiddagen. Maar je moet wel zelf die eerste stap zetten.”
“Het is goed om als kind niet alleen te zorgen voor een ouder op leeftijd, maar vooral ook samen te kijken naar wat hij of zij nog wél kan doen in plaats van niet”, zegt Gonnekes oudste dochter Annemarie van Leeuwen-van Oostrum (49). “Wij zijn als gezin heel close en betrokken, maar onze moeder heeft nog volop haar eigen leven. Hoe fijn is dat? Ze is intussen zo druk dat wij een afspraak moeten maken om haar te zien”, zegt Annemarie met een knipoog. “We zijn apetrots op hoe ze het allemaal doet.”
Het leven vieren
Zus Laura zegt: “Onze moeder viert het leven en doet wat haar gelukkig maakt, ook nu ze alleen is. Alleen, maar dus zeker niet eenzaam! Dat geeft ons als kinderen rust. Ik denk weleens: ik hoop dat ik het later ook zo zou doen als ik er onverhoopt alleen voor kom te staan.”
Wil jij ook iets doen voor een familielid, buurtgenoot of vriend die zich alleen voelt? Je kunt wat vaker bellen, samen koffiedrinken of kijken welke activiteiten er in de buurt – of online! – zijn. Daardoor kan hij of zij weer nieuwe contacten leggen. Een klein gebaar kan al een groot verschil maken! Kijk voor meer informatie op Eén tegen eenzaamheid.
Recente reacties